- чылым
- 1. трубка (курительная). Чылымыш тамакым ешараш добавить в трубку табак; чылымым шупшаш курить трубку.□ Савырнен ончальым: Евсей чылымжым тӱ ргыкта. И. Иванов. Я обернулся: Евсей дымит трубкой. Макар тугак шып шинча. Лач чылым гычше гына шикш эше талынрак лекташ тӱҥале. «Ончыко». Макар сидит так же тихо. Лишь из его трубки ещё сильнее заклубился дым.2. в поз. опр. трубочный, трубки; предназначенный для трубки, связанный с трубкой. Чылым име прутик трубки; чылым рож отверстие трубки; чылым пундаш дно трубки.□ «Керек-момат жапыштыже ыштет гын веле, йӧнешталтеш», – манеш чылым умшан, сур пондашан кугыза. Д. Орай. «Лишь своевременно выполненная работа даёт результат», – говорит седобородый старик с трубкой во рту (букв. с трубочным ртом). «Тидыжым мый колын омыл», – чылым шикшым нелшыжла кокыралтыш кочай. В. Сапаев. «Этого я не слыхал», – кашлянул дед, глотая дым из трубки. Ср. трупка.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.